کارم شده ز دوری تو سوخـتن، بیا            بر این دل شکـسته‌ام آتش مـزن، بیا

یعقوب هم به گریۀ من گریه می‌کند            کنعان به گل نشست، عزیز وطن بیا

اشک و دل کباب و پریشانی سحـر            تا سرکشی کنی تو از این انجمن بیا

اهـل کـسا ز آمـدنت حـرف ها زدند            اکسیر جان، عصارۀ هر پنج تن بیا

الغوث و العجل نمی‌افتد دگر ز لب            ای آرزوی قـلبی هر مرد و زن بیا

سوزن بزن به چاک خطای گذشته‌ام            تا که نـدوخـتـند بر این تن کـفن، بیا

صدها اویس تو به قرن کشته می‌شوند            بهـر نجـات ما و خصوصاً یـمن بیا

چشمم پُر است، منتظر یک تلنگر است            با حرف های مانده از آن پیرهن بیا

دل شد حریم روضۀ عطشان کربلا            در صحن این حسینیه، یابن الحسن بیا